دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
مقایسة امید، انگیزش پیشرفت تحصیلی و خودپندارة تحصیلی در دانشآموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص
7
35
FA
لیلا
تیموری
مدرس مدعو گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور میانه
leila_teimuri@yaoo.com
اکبر
رضایی
دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور
akbar.rezai229@gmail.com
علی
محمدزاده
دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور
10.22098/jld.2020.854
پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان امید، خودپندارة تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشآموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسهای بود. جامعة آماری پژوهش کلیة دانشآموزان دختر و پسر پایه پنجم و ششم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری مراجعهکننده به مرکز اختلالات یادگیری شهرستان میانه و کلیة دانشآموزان عادی دختر و پسر پایه پنجم و ششم ابتدایی شهرستان میانه در سال تحصیلی 95-1396 بودند. از بین آنها 40 نفر دانشآموز دارای اختلال یادگیری و 40 نفر دانشآموزعادی با روش نمونهگیری تصادفی ساده بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامة امید اسنایدر، خودپندارة تحصیلی منداگلیو و پی ریت و انگیزش تحصیلی هارتر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس چند متغیره مانوا (Manova) استفاده گردید. یافتهها نشان داد که میزان امید، انگیزش تحصیلی و خودپندارة تحصیلی گروه دانشآموزان بااختلال یادگیری کمتر از گروه دانشآموزان بدون­اختلال یادگیری بود. پایین بودن امید، انگیزش تحصیلی و خودپندارة تحصیلی در دانشآموزان مبتلا به اختلال یادگیری میتواند پیامدهای نامطلوب روانی، رفتاری و تحصیلی در پی داشته باشد؛ بنابراین،انجام مداخلات روانشناختی و راهبردهای آموزشی برای افزایش این متغیرها ضروری هست.
اختلال یادگیری,امید,خودپندارة تحصیلی,انگیزش پیشرفت تحصیلی
https://jld.uma.ac.ir/article_854.html
https://jld.uma.ac.ir/article_854_56647669023d69ceb650a1a333aafcf8.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
اثربخشی داستانگویی بر خلاقیت کلامی و آگاهی واج شناختی دانشآموزان نارساخوان
36
57
FA
ساناز
شهبازی
کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی
shinsin119@gmail.com
هادی
کرامتی
استادیار روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی
dr.hadikeramati@gmail.com
هادی
هاشمی
استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه خوارزمی
hashemi.mhk@gmail.com
منیژه
کاوه
استادیار گروه مشاوره، دانشگاه شهرکرد
mgkaveh@yahoo.com
10.22098/jld.2020.855
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داستان­گویی بر خلاقیت کلامی و آگاهی واج­شناختی دانش­آموزان نارساخوان بود که به روش شبه­آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون باگروه کنترل انجام شد. نمونه شامل 28 دانش­آموز پسر نارساخوان بودکه در سال تحصیلی 96- 97 پایه سوم ابتدایی را گذرانده بودند و به روش نمونهگیری در دسترس از مراکز تشخیص ودرمان اختلالات یادگیری دولتی و خصوصی شهرستانهای تهران، شهریار و کرج انتخاب شده بودند. این دانشآموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل 14 نفری قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، آزمون آگاهی واج­شناختی دستجردی و سلیمانی وآزمون خلاقیت کلامی تورنس بود. دادهها با کمک تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS.15 تحلیل شد. نتایج نشان داد که روش داستان­گویی بر خلاقیت کلامی و آگاهی واج­شناختی مؤثر بوده است. براساس یافتههای حاصل از پژوهش حاضر، با به­کارگیری روش داستانگویی می توان در جهت بهبود خلاقیت و آگاهی واج­شناختی دانشآموزان نارساخوان اقداماتی انجام داد
دانشآموزان نارساخوان,داستانگویی,خلاقیت کلامی,آگاهی واجشناختی
https://jld.uma.ac.ir/article_855.html
https://jld.uma.ac.ir/article_855_8fcbf12d65eee70867f3e634637727c2.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
ارائه مدل سبکهای دلبستگی و پیوستگی و انطباق خانواده با دلزدگی زناشویی والدین دانشآموزان دارای ناتوانیهای یادگیری با میانجیگری تمایز یافتگی زوجین
58
80
FA
اسماعیل
صدری دمیرچی
دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه محقق اردبیلی
e.sadri@uma.ac.ir
داود
فتحی
دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره، دانشگاه محقق اردبیلی
fathi62@yahoo.com
منیژه
هاشمی مهر
کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
m.hashemy.mehr@gmail.com
10.22098/jld.2020.856
پژوهش حاضر با هدف بررسی ارائه مدل سبکهای دلبستگی و پیوستگی و انطباق خانواده با دلزدگی زناشویی والدین دانشآموزان دارای ناتوانیهای یادگیری با میانجیگری تمایز یافتگی زوجین شهر اردبیل در سال 1397 انجام شد. روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. از والدین دارای کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری، 250 والد به روش در دسترس انتخاب و پرسشنامههای تمایز بافتگی خود، سبک دلبستگی، پیوستگی و انطباق خانواده و دلزدگی زناشویی مورد استفاده قرار گرفت. دادهها با نرمافزار ایموس و روش آماری تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که سبک دلبستگی ایمن دارای اثر مثبت و مستقیم و سبک دلبستگی ناایمن دارای اثر منفی و مستقیم بر تمایز یافتگی است. همچنین اثر منفی و مستقیم تمایزیافتگی و همبستگی خانواده بر دلزدگی زناشویی مورد تأیید قرار گرفت. از بین متغیرهای برونزا، سبک دلبستگی ایمن از طریق تمایزیافتگی قادر به کاهش دلزدگی زناشویی شده است، اما سبک دلبستگی ناایمن از طریق تمایزیافتگی به افزایش دلزدگی زناشویی منجر شده است. نتایج نشان میدهد نقش میانجی­گری تمایز یافتگی در بین سبکهای دلبستگی و پیوستگی- انطباق خانواده با دلزدگی زناشویی والدین دانش آموز ان دارای اختلال یادگیری خاص از برازش مطلوبی برخوردار است.
تمایزیافتگی,دلبستگی,پیوستگی- دلزدگی,ناتوانی های یادگیری
https://jld.uma.ac.ir/article_856.html
https://jld.uma.ac.ir/article_856_3e30e47a52e8150d4891bd527c8b0ffd.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
طراحی برنامه آموزشی مفاهیم ریاضی مبتنی بر رایانه به منظور بهبود ادراک دیداری فضایی (مؤلفه هماهنگی چشم و دست) دانشآموزان با اختلال ریاضی و مقایسه اثربخشی آن با روش آموزش سنتی
81
94
FA
مهرنوش
فرهنگ رنجبر
دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
mefara97@gmail.com
فریبرز
درتاج
استاد روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
fa.hosseini1971@gmail.com
اسماعیل
سعدی پور
دانشیار روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
ismailsaadipour@gmail.com
علی
دلاور
استاد ممتاز روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
alidelavar@gmail.com
10.22098/jld.2020.857
هدف از انجام پژوهش طراحی برنامه آموزشی مفاهیم ریاضی مبتنی بر رایانه به منظور بهبود ادراک دیداری فضایی دانش­آموزان دارای اختلال ریاضی و مقایسه اثربخشی آن با روش آموزش سنتی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان پسر دوره اول ابتدایی منطقه پانزده شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۵-۹۶ بوده است. حجم نمونه شامل 45 نفر به روش نمونه­گیری هدفمند که در سه گروه 15 نفری (گروه برنامه آموزشی، گروه سنتی و گروه کنترل) جای گرفتند. ابزار پژوهش شامل آزمون ادراک دیداری فضایی فراستیگ و برنامه آموزشی مفاهیم ریاضی مبتنی بر رایانه بوده و از آزمون شاپیروویلک، تی مستقل و کواریانس برای تحلیل داده­ها استفاده شده است. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در سطح 001/0 معنادار و آموزش از طریق متد برنامه آموزشی مفاهیم ریاضی مبتنی بر رایانه بر بهبود ادراک دیداری فضایی دانش­آموزان مؤثر بوده است. مقایسه میانگین­های تعدیل شده نمرات ادراک دیداری- فضایی گروه­های سنتی با برنامه آموزشی اختلاف نمره 130/11 نمره­ای را نشان می­دهد که در سطح 001/0 معنادار و نشان از اثرگذاری بیشتر آموزش از طریق برنامه آموزشی نسبت روش سنتی است.
برنامه آموزشی رایانهای,اختلال ریاضی,ادراک دیداری فضایی,هماهنگی چشم و دست
https://jld.uma.ac.ir/article_857.html
https://jld.uma.ac.ir/article_857_7dea8903c54691be21bdcf8c2d7f302c.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر حافظه فعال و سرعت پردازش کودکان مبتلا به اختلال یادگیری
95
115
FA
مهرناز
کرمعلیان
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
mehrnaz.karamalian@yahoo.com
سید عباس
حقایق
استادیار گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
abbas_haghayegh@yahoo.com
سعید
رحیمی پردنجانی
دکتری روانشناسی، دانشگاه اصفهان
10.22098/jld.2020.858
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر حافظه فعال و سرعت پردازش کودکان پیش دبستانی واجد تشخیص اختلالات یادگیری بود. طرح پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی به صورت پیش­آزمون- پس­آزمون همراه با گروه کنترل بوده و جامعه آماری آن را دانش­آموزان دختر پیش دبستانی شهر اصفهان سال تحصیلی 96-1397 تشکیل می­دادند. به منظور انتخاب نمونه از بین پیش­دبستانیهای ناحیه 3، شش مدرسه انتخاب و 30 دانش آموز دختر- براساس نمره پرسشنامه عصب روان شناختی کانرز - در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به منظور جمعآوری دادهها از خرده مقیاسهای عاملهای حافظه فعال و سرعت پردازش چهارمین ویرایش آزمون هوشی کودکان و نوجوانان وکسلر استفاده شد. آزمودنیهای گروه آزمایش طی 12 جلسه 45 دقیقهای آموزش بازی درمانی کودک محور دریافت کردند، ولی گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. دادههای جمعآوری شده با نرمافزار spss و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بازی درمانی کودک محور بر نمرات پس آزمون حافظه فعال و سرعت پردازش دانشآموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری داشته است (05/0P<). نتایج این پژوهش نشان داد که بازی درمانی کودک محور می­تواند در بهبود حافظه فعال و سرعت پردازش به عنوان دو عامل شناختی تأثیرگذار در اختلال یادگیری عصب روان شناختی مؤثر باشد.
بازی درمانی کودک محور,حافظه فعال,سرعت پردازش,اختلالات یادگیری
https://jld.uma.ac.ir/article_858.html
https://jld.uma.ac.ir/article_858_addeb98d1202aa3482f4b14a429a5882.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
اثربخشی رواندرمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانشآموزان نارساخوان
116
131
FA
ولی
محمدی
0000-0002-2881-0633
استادیار گروه آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه محقق اردبیلی
vm1362@gmail.com
10.22098/jld.2020.859
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانشآموزان نارساخوان انجام گرفت. روش پژوهش این مطالعه، نیمه­آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانش­آموزان پسر دوره راهنمایی دارای اختلال نارساخوانی در شهر کرج در سالتحصیلی 1395-1396 بوده که از بین آنان 31 نفر با روش نمونه­گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسشنامه اضطراب برای دانش­آموزان به عنوان پیش­آزمون اجرا شد. سپس آزمودنی­های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه­ای تحت روان درمانی بین فردی قرار گرفتند. آزمودنی­های گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. پس از اجرای مداخله، پس­آزمون و آزمون خواندن اجرا شد. برای تحلیل نتایج به­دست آمده از پیشآزمون و پس­آزمون، روش تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل مورد استفاده قرار گرفت. یافته­ها نشان­دهنده کاهش معنادار اضطراب دانش­آموزان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود (001/0>P). همچنین، بین عملکرد درک مطلب آزمودنی­های دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد؛ بنابراین، روان درمانی بین فردی برای دانش­آموزان نارساخوان قابلیت کاربرد داشته و می­تواند به عنوان یک مداخله روان­شناختی جهت بهبود روابط میان فردی مؤثر بر مهارت خواندن در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد
روان درمانی بین فردی,اضطراب,نارساخوانی,مهارت خواندن
https://jld.uma.ac.ir/article_859.html
https://jld.uma.ac.ir/article_859_fe8957da5982b3c47568b29185689765.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
تأثیر توانبخشی شناختی بر بهبود بازداری پاسخ در دانشآموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی و خواندن
132
152
FA
یزدان
موحدی
استادیار گروه علوم اعصاب شناختی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
y.movahedi@tabriziau.ac.ir
10.22098/jld.2020.860
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان توانبخشی شناختی بر بهبود بازداری پاسخ در افراد مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی و خواندن بود. بدین منظور از بین جامعه آماری شهر تبریز، یعنی کلیه دانش­آموزان مبتلا به ناتوانی ریاضی و خواندن مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری در سال تحصیلی 94-95، تعداد 30 دانش آموز مبتلا به این ناتوانی­ها، با دامنه سنی 8 تا 12 سال، به عنوان نمونه، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند؛ سپس هر سه گروه از نظر بازداری پاسخ با آزمون برو- نرو مورد ارزیابی قرار گرفتند (پیش آزمون) و بعد گروه آزمایش به مدت 20 جلسه 30 تا 45 دقیقه­ای، با نسخه فارسی نرم افزار آموزشی SOUND SMART کمپانی BRAIN TRAIN، آموزش­های مرتبط را دریافت کردند و در پایان هم به منظور ارزیابی تفاوت­های صورت گرفته، آزمون فوق، مجددا روی هر دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل اجرا شد (پس آزمون). داده­های حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ها علاوه بر شاخص­های آمار توصیفی از روش تحلیل کواریانس چند متغیره نیز استفاده شد. تحلیل داده­های پژوهش حاضر نشان داد که توانبخشی نوروسایکولوژیکی بر بازداری پاسخ دانش­آموزان دارای ناتوانی یادگیری ریاضی و خواندن تأثیر مثبت و معناداری داشته است که در سطح p<0/01 معنادار شد. با توجه به یافته های این پژوهش، می­توان نتیجه گرفت که روش درمانی توانبخشی را می­توان به عنوان یک روش مکمل درمانی در کنار سایر درمان های مرسوم، در زمینه ناتوانی های یادگیری ریاضی و خواندن، استفاده نمود.
توانبخشی شناختی,بازداری پاسخ,ناتوانی یادگیری ریاضی,خواندن
https://jld.uma.ac.ir/article_860.html
https://jld.uma.ac.ir/article_860_28b394c3042802a6f7b0781433b33a2b.pdf
دانشگاه محقق اردبیلی
ناتوانی های یادگیری
2251-8673
9
2
2020
01
21
مقایسه استحکام روانی و تحمل ابهام در مادران فرزندان با ناتوانی یادگیری خاص و عادی
153
170
FA
محمد
نریمانی
استاد ممتاز گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی
narimani.m@mua.ac.ir
وحید
فلاحی
دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی
vahid.fallahi.68@gmail.com
نسیم
اسماعیلی فارسانی
کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی
زهرا
رستم اوغلی
دکتری تخصصی روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
zahra715@yahoo.com
10.22098/jld.2020.861
پژوهش حاضر با هدف مقایسه استحکام روانی و تحمل ابهام در مادران فرزندان با ناتوانی یادگیری خاص و عادی انجام گرفت.روش این پژوهش علی مقایسهای است. جامعة آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران دارای فرزند با ناتوانی یادگیری خاص که به مرکز (LD) اختلالات یادگیری شهر فارسان در سال 1397 مراجعه و از خدمات مشاوره و روان­شناختی این مرکز استفاده کردند، بودند که به شیوه نمونهگیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و همچنین 30 مادر دارای فرزند عادی به عنوان گروه مقایسه در این پژوهش شرکت کردند. دو گروه به صورت انفرادی و با حضور پژوهشگر به پرسشنامههای استحکام روانی و تحمل ابهام پاسخ دادند. دادههای جمعآوری شده نیز با استفاده از ابزارهای آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات مادران دارای فرزند با ناتوانی یادگیری خاص در متغیرهای استحکام روانی (مؤلفههای آن) و تحمل ابهام متفاوتتر از گروه عادی است (001/0>P)؛ بنابراین، برگزاری کارگاه آموزشی ویژه آموزش والدین فرزندان با ناتوانی یادگیری خاص جهت افزایش استحکام روانی و تحمل ابهام آن­ها ضروری است
استحکام روانی,تحمل ابهام,ناتوانی یادگیری خاص,مادران
https://jld.uma.ac.ir/article_861.html
https://jld.uma.ac.ir/article_861_afdbd8a7b5c34bc349634a8f0c982f1d.pdf