TY - JOUR ID - 1118 TI - اثربخشی درمان تعاملی والد-کودک بر تنیدگی والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری JO - ناتوانی های یادگیری JA - JLD LA - fa SN - 2251-8673 AU - هاشمی, زهره AU - عینی, ساناز AD - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مراغه، مراغه، آذربایجان شرقی، ایران AD - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 10 IS - 3 SP - 380 EP - 393 KW - درمان تعاملی والد-کودک KW - ناتوانی یادگیری KW - تنیدگی والدگری KW - خودکارآمدی والدگری DO - 10.32598/JLD.10.3.7 N2 - هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان تعاملی والد-کودک بر تنیدگی والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری انجام شد.  روش ها:  در این پژوهش نیمه آزمایشی، سی نفر از مادران دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری مرکز اختلالات یادگیری شهر تبریز در سال تحصیلی 1399-1398 به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه پانزده نفری آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش طی سیزده جلسه تحت درمان تعاملی کودک-والد قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها، شامل پرسش‌نامه تنیدگی والدگری و خوداثرمندی والدگری بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون، بین میانگین نمرات پس‌آزمون دو گروه در هر‌یک از متغیرهای تنیدگی والدگری و خودکارآمدی والدگری تفاوت معناداری وجود داشت (0/01>P). یافته‌ها حاکی از افزایش خودکارآمدی و کاهش تنیدگی والدگری در گروه آزمایش بود (0/01>P). نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت درمان تعامل والد-کودک باعث بهبود خودکارآمدی و تنیدگی والدگری مادران دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری می‌شود و با توجه به تأثیرگذاری  این درمان بر خودکارآمدی والدگری لازم است به  اجرای جلسات آموزش برای والدین پرداخته شود. UR - https://jld.uma.ac.ir/article_1118.html L1 - https://jld.uma.ac.ir/article_1118_6391d38e0c36ae9e8160add605e09775.pdf ER -