1دانشیار گروه رفتار حرکتی، بخش یادگیری و کنترل حرکتی، دانشگاه تهران
2کارشناس ارشد یادگیری و کنترل حرکتی، دانشگاه تهران
چکیده
دانش‌آموزان نارسانویس دانش‌آموزانی هستندکه علیرغم هوش طبیعی بسیار بد می نویسند. برخی از محققان عقیده دارند که بدنویسی این کودکان عمدتا به دلیل عدم هماهنگی حرکتی آنان است. هماهنگی طرح‌یابی بدن و اندامها در ارتباط با اشیاء و رخدادهای محیطی است و از آنجا که یکی از مشکلات عمده در نوشتن، هماهنگی چشم و دست است، در تحقیق حاضر تاثیر یک دوره فعالیت‌بدنی منتخب بر هماهنگی چشم و دست کودکان نارسانویس بررسی شد. پژوهش حاضر روی 20 دانش‌آموز پسر با دامنه سنی12 تا 13سال از شهرستان میناب هرمزگان انجام شد. دانش‌آموزان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 12جلسه (45 دقیقه) تمرینات ورزشی با توپ و راکت را اجرا کردند. از مجموعه آزمون لینکلن _اوزرتسکی در دو نوبت پیش‌آزمون - پس‌آزمون استفاده شد. دادهها با آزمون تی مستقل و من ویتنی و آزمون تی همبسته و ویلکاکسون بررسی شد. نتایج نشان داد که برنامه منتخب فعالیت‌بدنی موجب پیشرفت درهماهنگی چشم -دست شد (05/0≥P). همچنین گروه آزمایش از هماهنگی بهتری نسبت به گروه کنترل برخوردار شد (05/0≥P). از این رو توصیه می‌شود از ضربات ساده توپ و راکت در تمامی مدارس، خصوصاً مدارسی که دانش‌آموز نارسانویس دارند استفاده شود.
The Effect of Selected Physical Activity on Eye-hand Coordination of Students with Dysgraphia
نویسندگان [English]
Shahzad Tahmasebi Boroujeni1؛ marzieh shadmehri2؛ f p2
1university of Tehran
2Secretary of Physical Education
چکیده [English]
Students with dysgraphia are those who write very badly, despite their natural intelligence. Some scientists believe that students' dysgraphia is mostly caused by their lack of motor coordination. Coordination is the access plan of body and its organs in relation to environmental events and objects, and one of the most important problems of dysgraphia is the lack of coordination between eyes and hands. The present study investigated the effect of a period of selected physical activity on eye-hand coordination of students with dysgraphia. This study was carried out on 20 males, 12-13 year-old students in Minab city, Hormozgan province. The students were selected through available sampling and they were randomly divided into two groups. The treatment group performed the exercises with balls and rackets. Lincoln-Oseretsky (Osertsky-1950) test was used in the pretest and posttest. The data analyzed using independent t-test, Mann-Whitney test, paired t-test and Wilcoxon test. The results indicated that the selected program of physical activity improved the eye-hand coordination (P≤0.05) and the treatment group had better coordination in comparison to control group (P≤0.05). Therefore, it recommended that simple kicks of balls and rackets used in all schools, especially those who have students with dysgraphia.
ابتدای صفحه