اثربخشی روش آوایی و واژگانی بر بهبود مهارت خواندن انگلیسی زبان‌آموزان نارساخوان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

گروه آموزشی زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

10.32598/JLD.10.2.6

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف روش آوایی و واژگانی بر بهبود مهارت خواندن انگلیسی زبان‌آموزان نارساخوان انجام گرفت. روش پژوهش این مطالعه، از نوع پیش آزمون پس آزمون با دو گروه آزمایش به منظور انجام مقایسه بود.
روش ها: جامعه آماری همه زبان‌آموزان مبتدی دارای اختلال نارساخوانی در شهر اردبیل بوده که از بین آن‌ها سی نفر با روش نمونه‌‌گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آموزش واژگان از طریق روش آوایی (آوامحور) و روش واژگانی (واژه‌محور) گمارده شدند. با استفاده از آزمون سطوح واژگانی، برای درک بهتر هر دو روش آموزش و درک دقیق کیفیت و چگونگی پیشرفت در یادگیری و به یادسپاری واژگان و تأثیر آن بر مهارت خواندن، نمونه انتخابی یکدست شدند. با استفاده از روش آوایی (آوامحور) و روش واژگانی (واژه‌محور)، آزمودنی‌های هر دو گروه به مدت دوازده جلسه شصت دقیقه‌‌ای تحت آموزش از طریق دو روش یادشده قرار گرفتند. پس از اجرای آزمایش، پس‌آزمون و آزمون خواندن اجرا شد. برای تحلیل نتایج به‌دست‌آمده از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل استفاده شد.
یافته ها: یافته‌‌ها نشان داد که هر دو گروه پیشرفت قابل توجهی در فرایند یادگیری واژگان و بهبود مهارت خواندن داشتند. با وجود این، بین عملکرد درک مطلب آزمودنی‌‌های دو گروه، تفاوت معناداری مشاهده شد. به این معنی که زبان‌آموزان گروه واژه‌محور عملکرد بهتری نسبت به زبان‌آموزان گروه آوا‌محور از خود نشان دادند (P<0/05) .
نتیجه گیری: بنابراین می‌‌توان نتیجه گرفت که روش‌های تدریس واژگانی (واژه‌محور) و آوایی (آوا‌محور) تأثیر بسزایی در بهبود مهارت خواندن زبان‌آموزان نارساخوان دارند و اندازه این تأثیر برای روش واژگانی چشمگیرتر است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Phonics and Whole-word Techniques on Improving English Reading Skills of Dyslexic Students

نویسنده [English]

  • Vali Mohammadi
Department of Education Language and Literature English, Faculty of Humanities, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran.
چکیده [English]

Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of phonics and whole-word techniques on improving the English reading skills of dyslexic students. 
Methods: The research method was a pre-test, posttest comparison group design. The population consisted of all elementary dyslexic students in Ardabil city. 30 participants were selected by availability sampling, and they were randomly assigned into two experimental groups (conditions of phonics (dealing with the individual sounds and letters of a word)) and whole-word (taking a word as a complete unit of meaning). To better understand both teaching techniques and to have an accurate understanding of the quality and how to improve the comprehension and learning of words and its impact on reading skill, the sample was homogenized through a pre-test using Vocabulary Levels Test. Then, they participated in 12 sessions each 60 minutes receiving instruction and practice on learning vocabulary through phonics and whole-word methods to see their influence on their reading skill. 
Results: After performing the treatment, the results were compared through covariance analysis and independent samples t-test. The findings showed an average amount of progress in terms of vocabulary in both groups. However, those language learners in the whole-word group outperformed those in the phonics group when it came to the reading skill (P<0.05). 
Conclusion: Therefore, it can be concluded that lexical teaching methods (word-based) and phonics (sound-based) have a significant effect on improving the reading skills of dyslexic learners, however, the contribution of the whole-word method is more than that of the phonics technique.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Phonics technique
  • Whole-word technique
  • Reading skill
  • Dyslexia

مراجع

بشیرنژاد، ح. (8931). رویکردهای آموزش مهارت نوشتاری فارسی به کودکان ابتدایی. پژوهش در آموزش ابتدایی، 1(2)، 20-27.
حبیبی‌کلیبر، ر.، فرید، ا.، و شبان، ف. (6931). اثربخشی آموزش چرخش ذهنی بر عملکرد خواندن (دقت، سرعت و درک مطلب) دانش‌آموزان نارساخوان. ناتوانی‌های یادگیری، 7(2)، 27-39.
رضایی، ا.، و کرمانی‌زاده، ر. (4931). تأثیر آموزش متقابل بر بهبود درک مطلب و خواندن دانش‌آموزان دختر نارساخوان. ناتوانی‌های یادگیری، 4(4)، 49-65.
زندی، ب. (6931). کتاب روش تدریس زبان فارسی (در دوره دبستان). تهران: سمت.
سامع‌سیاهکرودی، ل.، علیزاده، ح.، و کوشش، م. ر. (8831). تأثیر آموزش مهارت‌های ادراک بینایی بر بهبود عملکرد خواندن در دانش‌آموزان نارساخوان. تازه‌های علوم‌شناختی، 11(2)، 63-72.
صدوقی، م.، امانی، م.، و زارع، م. (5931). اثربخشی روش تمرین کلمه با استفاده از نرم‌افزار «ناتک» بر بهبود دقت و سرعت خواندن کودکان نارساخوان. کودکان استثنایی، 16(2)، 5-14.
کنعانی، ز.، ادیب‌سرشکی، ن.، حقگو، ح.، و رضاسلطانی، پ. (3931). تأثیر آموزش خودنظارتی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نارساخوان. سلامت جامعه، 8(4)، 29-37.
محمدی، و. (8931). اثربخشی روان‌درمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانش‌آموزان نارساخوان. ناتوانی‌های یادگیری، 9(2)، 116-131.
نصری، ص.، و کریمی‌لیچاهی، ر. (5931). مقایسه‌ اثربخشی آموزش به روش چند‌حسی و ادراکی-حرکتی در بهبود مهارت خواندن دانش‌آموزان نارساخوان. ناتوانی‌های یادگیری، 5(4)، 123-140.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار